Trwała obecność leksyki tatarskiej i tureckiej w zasobie dzisiejszych nazwisk polskich jest faktem, przypomnijmy więc (za prof. Zenonem Klemensiewiczem, „Historia języka polskiego”, Warszawa 1974) nieco słów z tego kręgu językowego, które weszły do polszczyzny i pozostały w nim (lub pozostawały przez jakiś czas) także w postaci nazwisk. Bachmat (koń tatarski), baczmaga (obuwie), bałyk (ryba), barycz (targowisko), basza (turecki dygnitarz), baszłyk (czapka, kaptur), bechter (pancerz), bisurman (muzułmanin), buhaj (byk), bukłak (drewniana butelka), cuła (szmata), czabaj (kontusz), jarczak (siodło tatarskie), murza (szlachcic tatarski), sakał (brodacz), szaraj ( pałac sułtana), sajdak (kołczan, pochwa na strzały), szater (namiot), telej (lekki ubiór), ułan (szlachcic tatarski), surma (rodzaj instrumentu), masłok (napój odurzający), watman (niższy urzędnik w majątku ziemskim).
W następnym tekście – o liczbie osób noszących takie nazwiska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz