Statkun

Jestem zainteresowany nazwiskiem Statkun. Chciałbym się dowiedzieć, z jakiego języka się wywodzi i co może oznaczać. Ojciec i dziadek przyjechali do Polski po II wojnie światowej z okolic Wilna, dokładnie z parafii Mejszagoła. Zamierzam poznać rodzinne korzenie i zapewne będzie mi to pomocne. Pozdrawiam serdecznie.
Mirosław

Nazwisko Statkun pochodzi od nieużywanego już słowa statek, jak w staropolszczyźnie nazywano «sposób życia, obyczaj, mienie ruchome». Ksiądz Piotr Skarga wołał „Mężnie mu się stawił i w swoim statku trwał”. Ciągle znane jest słowo statki, używane niekiedy na określenie np. zastawy stołowej, talerzy sztućców. Ale możliwa też etymologia odprzymiotnikowa, od stateczny, zatem «dzielny, poważny, cnotliwy, stały w poglądach». Pochodzenie rodu wskazuje na Kresy Wschodnie, gdzie w żywym języku zachowało się wiele barwnych reliktów leksykalnych. W użyciu jest współcześnie 25 nazwisk.

Barbara Barbarczuk?

Wielce szanowny panie Przydomku!

Byłbym wdzięczny za podanie mi nazwisk pochodzących od imienia Barbara.

Z szacunkiem i pozdrowieniami – Adam

Imię Barbara znane jest w polszczyźnie od XIV wieku, także w formie Barbora. Jest pochodzenia grecko-łacińsko i oznaczało «cudzoziemkę». K. Rymut w Słowniku historyczno-etymologicznym podaje następujące nazwiska pochodne: Barbaro, Barbarczuk, Barbarczyk, Barbarewicz, Barbarian, Barbarowicz, Barbarowski, Barbarski, Barbarycz, Barabryk, Barbarzak, Barbarzyk, Barborka, Barbórka, Barbura, Barburski, Barburzyński, Warwara, Warwarczuk, Warwarczyk, Warwarczyn, Warwarko, Warwarków, Warwarów, Warwaruk, Warwaryk. W sumie grupa niezbyt liczna i o niewielkiej frekwencji we współczesnym języku.