wywodzi się od staropolskiego słowa pastwa, oznaczającego ‘paszę, miejsce wypasu bydła i koni‘, a więc ‘pastwisko’. Stąd i dziś znany zwrot rzucony na pastwę losu. A. Brückner podaje te same znaczenia i przypomina stare psałterze, gdzie pastwić wcale nie oznaczało ‘dręczyć kogoś, męczyć’, ale… ‘karmić’. Pastwić się nad kimś było zapożyczeniem z niemieckiego (Sich weiden an…). Z kolei najnowszy słownik etymologiczny języka polskiego Wiesława Borysia podaje, iż pastwa to także: ‘łup, żer, zdobycz, prawo wypasu’, zaś w przenośni: ‘rozkosz, przyjemność’. W zasobie istnieje 1668 nazwisk.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz