Imię i nazwisko to dwa bardzo ważne dla każdego z nas słowa. Warto dowiedzieć się czegoś więcej o nazwisku własnym, nazwiskach krewnych i przyjaciół. W tym blogu przeczytasz o pochodzeniu nazwisk, częstości ich występowania i przeróżnych problemach, jakie Polacy mają ze swoimi nazwiskami.
sobota, 17 marca 2012
Caruso po polsku
Nazwiska w ciągu dziejów traciły cechy obce i przybierały coraz wyraźniejsze formy rodzime, polskie. Podobnie było z nazwiskiem Karuzo (od Caruso), które w tej formie fonetycznej funkcjonuje nie tylko w polszczyźnie, ale i języku rosyjskim. Niekiedy, choć z rzadka, jak pisze Bystroń, włoskie nazwiska polonizowały się poprzez dodanie przyrostka -ski (Guczewski od Gucci, Limiński od Limont). Często kobiety używały przyrostków polskich, np. córka Lucchiniego nazywała się Lukinianka. Bywało też, że nazwisko było tłumaczone na polski i w tej formie istniało przez wieki (np. Montelupi – Wilczogórski). W zasobie współcześnie występujących godności znajdujemy 9 nazwisk Karuzo i 1 Karuzowicz.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
Na cmentarzu poległych żołnierzy WP w Kamieniu Pomorskim, na tablicy z nazwiskami tam pochowanych, jest zamieszczone w formie Caruso. Imienia nie pamiętam. Etniczny Włoch?
Prześlij komentarz