środa, 16 listopada 2011

Noster, czyli «nasz»

Nazwisko rodowe mojej mamy brzmi Noster. Dziadkowie pochodzą z byłego województwa rzeszowskiego z okolic Domaradza. Według pogłoski krążącej w rodzinie nazwisko to było nadawane osobom bezimiennym przez miejscowego proboszcza.
Czy istnieje może inne wytłumaczenie pochodzenia tego nazwiska?

Łacińskie przydomki, z których powstawały później nazwiska (pochodzące od czasownika, zaimka czy rzeczownika), nadawano w polskim kościele nie tyle osobom bezimiennym, ile dzieciom urodzonym poza małżeństwem, bądź z nieznanych rodziców (podrzutkom), przykładem może być właśnie Noster, czyli «nasz». Choć bez swego rodu, to jednak przyjęty do wspólnoty.
Istnieje też etymologia obca, prowadząca do niemieckiej nazwy osobowej Naster, ta zaś do ast, czyli «guza, narośli».

Jest to fragment nowej książki Nazwiska od imion.

Brak komentarzy: